هر دو ترانسفورماتورهای نوع خشک و ترانسفورماتورهای روغنی ترانسفورماتور قدرت هستند. چه تفاوتی بین آنها وجود دارد؟

1. ظاهر و شکل خارجی

ترانسفورماتورهای نوع خشک معمولاً پوشش ندارند و هسته و سیم پیچ به طور مستقیم دیده می شوند. ترانسفورماتورهای روغنی دارای پوشش هستند و ساختار داخلی ترانسفورماتور دیده نمی شود.

2. فرم سیم سربی

بوش های لاستیکی سیلیکونی برای ترانسفورماتورهای نوع خشک استفاده می شود. بوش های چینی برای ترانسفورماتورهای نوع روغن استفاده می شود.

3. عایق های مختلف و اتلاف حرارت

ترانسفورماتورهای نوع خشک معمولاً با رزین عایق شده و با هوای طبیعی خنک می شوند. ترانسفورماتورهای با ظرفیت بالا توسط فن خنک می شوند. ترانسفورماتورهای نوع روغن با روغن عایق عایق بندی می شوند. روغن عایق در داخل ترانسفورماتور گردش می کند تا گرمای تولید شده توسط سیم پیچ را به پره های رادیاتور ترانسفورماتور منتقل کند تا گرما را دفع کند.

4. ظرفیت ها و ولتاژهای مختلف

ترانسفورماتورهای روغنی ظرفیت بیشتری نسبت به ترانسفورماتورهای نوع خشک دارند. ترانسفورماتورهای نوع خشک عموماً برای توزیع برق مناسب هستند. بیشتر ظرفیت زیر 1600 کیلو ولت، ولتاژ زیر 10 کیلو ولت و برخی سطوح ولتاژ زیر 35 کیلو ولت است. ترانسفورماتورهای نوع روغن تقریباً می توانند ظرفیت کامل را به دست آورند و تمام سطوح ولتاژ را می توان ساخت.

5. ظرفیت بار مختلف

به طور کلی، ترانسفورماتورهای نوع خشک باید با ظرفیت نامی کار کنند، در حالی که ترانسفورماتورهای نوع روغنی قابلیت اضافه بار بهتری دارند.

6. هزینه های مختلف

برای ترانسفورماتورهای با ظرفیت مشابه، قیمت خرید ترانسفورماتورهای نوع خشک بسیار بالاتر از ترانسفورماتورهای نوع روغنی است.

7. مکان های قابل اجرا

ترانسفورماتورهای نوع خشک عموماً در ساختمان های پیچیده (زیرزمین، طبقات میانی، پشت بام و ...) و مکان هایی که نیاز به «ضد حریق» و «ضد انفجار» دارند مانند مکان های پرجمعیت و از ترانسفورماتورهای نفتی در مکان های مستقل پست استفاده می شود.