یک ترانسفورماتور برق ماشینی است که الکتریسیته را از مداری به مدار دیگر با سطوح ولتاژ متفاوت اما نه فرکانس انتقال می دهد. امروزه آنها طوری طراحی شده اند که با برق AC کار کنند، به این معنی که نوسانات ولتاژ منبع تغذیه تحت تأثیر نوسانات ارز قرار می گیرد. بنابراین افزایش جریان منجر به افزایش ولتاژ می شود و بالعکس.

ترانسفورماتورها با افزایش و کاهش سطوح ولتاژ در صورت نیاز به بهبود ایمنی و کارایی سیستم های قدرت کمک می کنند. آنها به طور گسترده در کاربردهای مسکونی و صنعتی، عمدتا و احتمالاً مهمترین آنها برای توزیع و تنظیم برق از راه دور استفاده می شوند.

سه بخش مهم ترانسفورماتور عبارتند از: هسته مغناطیسی، سیم پیچ اولیه و سیم پیچ ثانویه. سیم پیچ اولیه بخشی است که به منبع تغذیه متصل است، جایی که در ابتدا شار مغناطیسی از آنجا تولید می شود. این سیم پیچ ها از یکدیگر عایق هستند و شار اصلی در سیم پیچ اولیه القا می شود و از آنجا به هسته مغناطیسی منتقل می شود و از طریق یک مسیر کم رلوکتانس به سیم پیچ ثانویه ترانسفورماتور متصل می شود.

هسته شار را به سیم پیچ ثانویه رله می کند تا یک مدار مغناطیسی ایجاد کند که شار را می بندد و یک مسیر با رلوکتانس کم در هسته قرار می گیرد تا اتصال شار را به حداکثر برساند. سیم پیچ ثانویه به تکمیل حرکت شار از سمت اولیه کمک می کند و از هسته مغناطیسی برای رسیدن به سیم پیچ ثانویه استفاده می کند. سیم‌پیچ‌های ثانویه می‌توانند شتاب بگیرند، زیرا هر دو سیم‌پیچ روی یک هسته مغناطیسی پیچیده شده‌اند، بنابراین میدان‌های مغناطیسی آنها به ایجاد حرکت کمک می‌کنند. در انواع ترانسفورماتورها، هسته مغناطیسی با چیدن صفحات فولادی چند لایه با حداقل فاصله هوای مورد نیاز بین آنها مونتاژ می شود تا از تداوم مدار مغناطیسی اطمینان حاصل شود.